Blog | Tejas Kulkarni

गेल्यावर्षापर्यंत आयुष्यात सगळ्यांच लेव्हलवर परीक्षा सुरु होती. साडेसातीचा अति जास्त प्रभाव पडला. कंपनी सुरु केली, पण प्रोजेक्ट नव्हते. पगार देणं दूर माझा स्वतःचा खर्च काढणं कठीण झालं होतं. रडकुंडीला येणं काय असतं ते या दे या डो अनुभवत होतो. अश्या अवस्थेत सगळ्यांत वाईट काय होत असेल तर ते म्हणजे देवधर्म गुंडाळून नास्तिकता वरचढते... त्याच सर्वोच्च बिंदूवर पोहचलेलो... . घरी सगळे महाराजांवर विश्वास ठेवून कामं करतात. आणि दर दोन - तीन महिन्यांत शेगांवला जातोच जातो. पण तो एक फेज होता जेव्हा तीन वर्ष आम्ही या ना त्या कारणाने तिथे जावू शकलो नाही... जायचं ठरलं की काहीतरी अडकायचं... एक दिवस ठरवलं आणि गेलोच... महाराजांनी बोलावलंय म्हणजे काहीतरी चांगलं होणार हा विश्वास होता. तिथे गेलो, दोन दिवस त्यांच्या सानिध्यात राहीलो. "बाबा थोडी दया येवू द्या..." मनापासून सारखी प्रार्थना केली... खरं सांगायचं तर त्या वेळी एक रुपयाही हातात नव्हता, चेहऱ्यावर बारा वाजलेले... महाराजांजवळ समाधी मंदिर परीसरात बसलेलो, डोळे डबडबलेले... मन शांत झालं, पुढच्या वेळी येतांना काहीतरी चांगलं होईल मनात वाटत होतं. आण

दैवी म्हणाल तर माझी गजानन महाराजांवर प्रचंड - infinite - आभाळाएवढी श्रद्धा आहे... कितीही मोठे प्रश्न असू देत ज्यांच्यापुढे गेल्यावर माझं अंतर्मन खऱ्या अर्थानं शांत होतं, शक्ती मिळते... त्यांचं मंदिर माझं घर असल्यासारखं वाटतं, ते प्रश्न मनात घेऊन त्यांच्यासमोर जातांना कधीच रिकाम्या हातानं परत येणार नाही हा विश्वास असतो. माझं सगळं काम त्यांच्यावर विश्वास ठेवूनच करतो, गजानन महाराज जळी स्थळी काष्टी पाषाणी सदैव माझ्या सोबत असतात... त्यांचं माझ्यावर पूर्ण लक्ष असतं याची जाणीव असते. कधी जर माझ्या मनातली नकारात्मकता वरचढ होत असेल तर महाराज त्यांचं अस्तित्व तिथे दाखवतात... दर्शन देतात - ते माझ्या सोबत असल्याची जाणीव करुन देतात... कधी प्रेमाने, चुकलं तर तडाखा देऊन, कधी कुठल्या ना कुठल्या रुपानं दर्शन देऊन... त्यांनी बोलावलं तर क्षणाचीही विसंब न घेता शेगांवला जायची ओढ लागते, कधी ती ओढ समजून घेत ते स्वतः बोलावणं पाठवतात... "अशक्य ही शक्य करतील स्वामी" या उक्तीचा ते प्रत्यय देतात... अशीच एक अनुभूती काल मिळाली, "मी आहे ना" त्यांनी ही जाणीव करुन दिली... एकदा नव्हे - अनेकदा... ! कध

प्रथेप्रमाणे नोटबंदीची आठवण काढतोय... फाऊल धरण्यात येवू नये ही विनंती... ! १०००-५०० च्या नोटा गेल्यावर्षी याच तारखेला बंद झाल्या... त्याच्या मोजून सहा तास आधी ; चार पाच जन्म मिळून काहीतरी पुण्य केलेलं आडवं आलेलं, आणि हातातली कॅश घरात नको म्हणून अवघी रक्कम बँकेत भरण्याची सुबुद्धी अस्मादिकास झाली... ! दोन दिवस शेगांवला जायचं होतं, त्यामूळे तिथे लागले तर एटीएम मधून काढता येतील असंही डोक्यात होतं. . त्यामागच्या जन्माचंही पुर्ण पुण्य बॅलेन्स होतं की काय म्हणून वरखर्चासाठी १५०० रुपये पन्नास-शंभराच्या नोटा ठेवलेल्या. एकुण पुण्यावर व्याज मिळावं तसं बँकेतून येतांनाच पेट्रोल भरायचं आठवलं म्हणून १००० रुपये बँकेतूनच काढले - १००चं पेट्रोल भरून ९०० रुपये १००च्या नोटांत मिळाले... ! - सबब ८ नोव्हे. सायं ६ वाजता ५०-१०० च्या नोटांत २४०० रुपये हातात होते... .. अचानक नोटबंदी झाली - आनंदाची उकाळी फुटली - कारण १ : ओव्हरऑल गोंधळ बघायला मज्जा येणार... कारण २ : काहीतरी जबराट घडतंय सो, It's an honor to be a witness of big change... कारण ३ : पैसे होते, बाकी सबकुछ ऑन पेपर - टेंशन नाथी... .. कॅशलेस

डिएसके... ! काल एका गृपवर चर्चा रंगली होती. डिएसके संपवण्यामागे राजकीय आणि प्रतिस्पर्धी गटाचा हात आहे, डिएसके गरीबीतून वर आले, मोदींच्या नोटबंदीने पहिली विकेट घेतली, डिएसके ब्राह्मण आहेत / सामाजिक कार्यकर्ते आहेत म्हणून काहीही झालं तरी त्यांचं समर्थन करायलाच हवं, डिएसकेनी बँकेकडे हात पसरले नाही, पुण्यात मध्यमवर्गीयांना घरं दिली - आणि लास्ट बट नॉट लिस्ट - डिएसके गोत्यात आणून पुण्यानं पायावर कुऱ्हाड मारुन घेतली ! .. बाजू १ : ज्या गुंतवणूकदारांनी दहा लाख - तीस लाख - पन्नास लाख गुंतवले त्यांनी ही कुऱ्हाड मारून नाही, तर स्वतःच्या हातानं घालून घेतलीय. हावरटपणा नडला. एमएफ, एफडी, स्टॉक्स सारखे भरभक्कम पर्याय असतांना जास्त व्याज मिळवण्यासाठी बेभरवश्याच्या म्हशीवर बसले - आणि आपटले. त्यामुळे "सहानुभूती" वगैरे बिलकूल नाही. रोज अश्या स्किम्स येतात - जातात, पतपेढ्या बंद पडतात, सरकार रोज सावधानीचं आवाहन करतं - तरीही - आत्महत्या करणाऱ्याची मानसिकता बदलू शकत नाही. - पाणी पण फुंकून प्यायच्या युगात पेट्रोलचा वास येवू नाही हे लोभ / हावरटपणा डोक्यावर गेल्याचं लक्षण आहे !  ... बाजू २ : डिएसके : व्